Κορωνοϊός και μάσκες, του Γιώργου Πένταρη

Την εποχή της καραντίνας είχα γράψει μερικά άρθρα για τον κορωνοϊό, τότε που όλα ήταν άγνωστα γι’ αυτόν ακόμη και στο πώς γράφεται. Τότε ως νέα, πρωτοφανής ασθένεια με αποδεδειγμένη μεγάλη μεταδοτικότητα και επικινδυνότητα, η κυβέρνηση αποφάσισε το ορθό μέτρο της καραντίνας, το οποίο είχε ουσιαστικά αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε.

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, της καραντίνας, η προσοχή του κόσμου ήταν ιδιαίτερα αυξημένη γιατί ήταν πολύ σοβαρά τα μηνύματα της Πολιτικής Προστασία και πεισθήκαμε να μείνουμε σπίτια μας, επιχειρήσεις ανέβαλαν την λειτουργία τους, επιδόματα δόθηκαν και τελικά εξασφαλίσαμε και 32 δισ. για να «επουλώσουμε» τις πληγές που προκάλεσε το πρώτο κύμα. Τότε γράφτηκαν πολλά σενάρια, τα οποία ακόμη είναι πιστευτά, ότι ο ιός είναι τεχνητός, για σχέδιο στέρησης των προσωπικών ελευθεριών κτλ. Είχα γράψει και εγώ σχετικά με το θέμα των προσωπικών ελευθεριών και προσωπικών δεδομένων και την ανάγκη προστασίας αυτών ώστε να μην καταστρατηγηθούν με την δικαιολογία της προστασίας της δημοσίας υγείας από τον κορωνοϊό και αργότερα με άλλη αιτία.
Τότε λοιπόν, παράλληλα με το υπάρχον κίνημα κατά των εμβολίων, αναπτύχθηκε ένα κίνημα εναντίον της χρήσης μάσκας και υποστηρίζεται από υπερβολικά πολλούς ανόητους, οι οποίοι βρίσκουν και βήμα έκφρασης μέσω των κοινωνικών δικτύων. Για τα προβλήματα που μπαίνουν επί τάπητος για την σχέση κορωνοϊού και προσωπικών ελευθεριών θα μπορούσατε να ανατρέξετε στα παλιά μου άρθρα και τα οποία είναι ακόμη επίκαιρα. Ακόμη και η ιχνηλάτηση είναι στέρηση προσωπικής ελευθερίας – για σκεφτείτε το…
Αν έρθουμε στο τώρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι γενικά περάσαμε ένα καλοκαίρι σχετικά ανέμελο, αλλά ήρθε ο Σεπτέμβρης και τα πράγματα …«έσφιξαν». Έχουμε σταθερά 300 κρούσματα την ημέρα εκ των οποίων τα 200 στην Αττική. Αν κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι την πρώτη Οκτωβρίου είχαμε μηδενικά κρούσματα και ότι από τις 2 Οκτωβρίου και μετά ότι θα έχουμε 300 την ημέρα επί 30 μέρες σημαίνει ότι στο τέλος του μήνα θα έχουμε συνολικά 9.000 για τον Οκτώβρη και αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση, στο τέλος του χρόνου θα πλησιάσουμε τις 30.000 συν 20.000 που έχουμε μέχρι σήμερα μας κάνουν 50.000. Αυτό σημαίνει ότι αυξάνεται η διασπορά στον πληθυσμό που αυτό θα έχει ως συνέπεια τα ημερήσια κρούσματα να έχουν αύξηση και πολύ πιθανόν εκθετική. Μπαίνει λοιπόν το δίλημμα, καραντίνα με οικονομική κατάρρευση ή εργασία με αυξημένα μέτρα προστασίας από την πολιτεία και αυξημένα αντανακλαστικά από εμάς για αυτοπροστασία;
Το σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, μέτρο είναι τα αυξημένα αντανακλαστικά για αυτοπροστασία, αλλά απαιτείται ένας βαθμός συνειδητότητας να το επιτύχουμε. Πρέπει να φέρουμε τον εαυτόν μας στη θέση αυτών που είναι θετικοί και περισσότερο σε αυτούς που έχουν νοσήσει. Αν υποθέσουμε ότι ήρθες φίλε αναγνώστη σε επαφή με κάποιον που αποδείχτηκε εκ των υστέρων θετικός. Πώς θα αισθανθείς και τι πρέπει να κάνεις; Πρώτα πρέπει να μπεις σε καραντίνα 14 ημερών και αν η γυναίκα σου και τα παιδιά σου δεν έχουν έρθει σε καμιά επαφή τότε εσύ θα πρέπει ή να φύγεις από το σπίτι ή να κλειστείς μέσα σε ένα δωμάτιο, αν το σπίτι είναι μεγάλο, και να περιμένεις το τι σου έχει γράψει η μοίρα σου. Φαντάζεσαι να έχεις μικρά παιδιά που έχουν την ανάγκη σου; Τι θα σκέφτεσαι; Τι μ@λ@κία έκανες; Θα περάσεις δεκατέσσερις μέρες με αγωνία και θα χρειάζεσαι τα βράδια ηρεμιστικά για να κλείσεις λίγο τα μάτια σου. Θα νομίζει ότι ο θάνατος φτερουγίζει στο ταβάνι. Αν έχεις και άλλες εκκρεμείς υποθέσεις οικονομικού ή άλλου περιεχομένου πώς θα τις αντιμετωπίσει η οικογένεια; Αν έχει κάποια περιουσία και δεν έχεις προλάβει να την μοιράσεις στα παιδιά σου το σίγουρο είναι ότι θα σκοτωθούν στην μοιρασιά. Και αν κολλήσεις και την γυναίκα σου και πεθάνει αυτή και εσύ τη σκαπουλάρεις όπως περίπου έγινε με ένα φίλο μου στο Βέλγιο; Πώς θα ζεις με τις τύψεις;
Βέβαια αν είσαι πολύ άτυχος και νοσήσεις και χρειαστείς νοσοκομείο εκεί την έχεις πατήσει. Μπαίνουν μέσα 10 και βγαίνουν οι 5 με σοβαρά προβλήματα για την μετέπειτα ζωή τους. Πέρα από αυτό, θα πας και σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Θα είσαι μόνος στο νοσοκομείο, δεν θα επικοινωνείς με κανέναν και θα πεθάνεις μόνος. Οι δικοί σου και οι φίλοι σου δεν θα σε αποχαιρετίσουν.
Όλα αυτά τα γράφω για να συνειδητοποιήσουμε την σοβαρότητα του θέματος και στο ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Τα γράφω και από προσωπική εμπειρία γιατί ήρθα σε επαφή άθελά μου με άτομο που την επόμενη μέρα διαγνώστηκε θετικό στον ιό. Με την ιχνηλάτηση έφτασαν σε εμένα και η Πολιτική Προστασία μου επέβαλλε δεκατετραήμερη καραντίνα, η οποία είναι σε ισχύ όσο γράφω αυτό το άρθρο. Επειδή όμως φορούσαμε όλοι μάσκα και εγώ ειδικά διπλή, φαίνεται από τα μέχρι τώρα δεδομένα ότι δεν υπάρχει θέμα. Όμως φανταστείτε το άγχος μου και την ανησυχία μου.
Έχω ακόμη άλλα δύο περιστατικά όπου γυναίκα από το συγγενικό μου περιβάλλον βρέθηκε σε κοινό χώρο με ηλικιωμένη γυναίκα που την επομένη ημέρα διαγνώστηκε θετική. Η συγγενής μου όμως όσο ήταν εκεί φορούσε μάσκα και γάντια γιατί είναι ιδιαίτερα σχολαστική με το θέμα. Ακόμη και ο γιός της που είναι φαρμακοποιός είχε θέμα με την υπάλληλό του μητέρα δύο μικρών παιδιών που κόλλησε, αλλά αυτός όχι γιατί είναι συνεχώς μέσα στο φαρμακείο με μάσκα.
Από τα παραπάνω προσωπικά παραδείγματα έχω βγάλει δύο σημαντικά συμπεράσματα που πιστεύω ότι θα μας βοηθήσουν στις δύσκολες μέρες που έρχονται.
Το πρώτο είναι ότι από εδώ και πέρα θεωρούμε ότι ο διπλανός μας έχει κορωνοϊό, όπου και να βρισκόμαστε, από το βουνό, στην πόλη και στη θάλασσα. Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι από την στιγμή που είμαι στην εξώπορτα στου σπιτιού μου βάζω μάσκα και διπλή μάλιστα, που να καλύπτει απολύτως τη μύτη μέχρι κάτω από το σαγόνι και να είναι σφικτή και στα μάγουλα ώστε να μην μπαίνει από εκεί ο αέρας. Τα δικά μου περιστατικά υποδεικνύουν πέρα πάσης αμφιβολίας την αποτελεσματικότητα της μάσκας και απορώ πώς η κυβέρνηση δεν έχει κάνει την χρήση της υποχρεωτική παντού τουλάχιστον στην Αθήνα. Βέβαια δεν πρέπει να κατηγορούμε μόνο τον κόσμο γιατί το κακό παράδειγμα το δίνει ο πρόεδρος της Αμερικής που όχι μόνο αρνιόταν τον κορωνοϊό, αλλά και όταν βγήκε προχθές από το νοσοκομείο λίγο πολύ μας είπε ότι δεν είναι τίποτα ο κορωνοϊός. Ας ήταν σε κανένα νοσοκομείο φτωχογειτονιάς της Αμερικής δίχως ιδιωτική ασφάλιση και θα τα λέγαμε…
Δεν πρόκειται να επανέλθω στο θέμα του κορωνοϊού γιατί δεν θα προσφέρω κάτι επί πλέον. ΜΑΣΚΑ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ για να επιβιώσουμε.